Kekemelik, konuşma akıcılığını etkileyen bir konuşma bozukluğudur. Kekemelikte kullanılan terapi yöntemleri, bireyin konuşma becerilerini geliştirmeye ve kekeme konuşmayı azaltmaya yardımcı olmayı hedefler.
Kekemelikte kullanılan terapi yöntemleri arasında şunlar sayılabilir:
Davranışsal terapi yöntemleri: Kekemeliği davranışsal bir problem olarak ele alır ve konuşmayı sağlayan fiziksel mekanizmaların yeniden şekillendirilmesine yönelik teknikler uygular. Örneğin, blok modifikasyonu, kolay konuşma tekniği, uzatılmış konuşma, nefes alıştırmaları gibi.
Entegre yöntemler: Kekemeliği hem davranışsal hem de duygusal bir problem olarak görür ve hem konuşma akıcılığını arttırmaya hem de kekemelikle ilgili olumsuz duyguları azaltmaya çalışır. Örneğin, bilişsel davranışçı terapi, duygusal özgürleştirme terapisi, kekemelik kabulü terapisi gibi.
İşitsel geri bildirim: Kekeme kişinin kendi sesini belli bir oranda yavaşlatarak veya gürültü ile maskeleyerek duymasını sağlayan bir alettir. Bu sayede kişi konuşma akıcılığını arttırabilir.
Lidcombe terapi tekniği: Ebeveynler tarafından 2-6 yaş arası yani okul öncesi çocuklara gündelik hayatta uygulanan bir terapi tekniğidir. Terapi sırasında ebeveynler çocuklarının akıcı ve kekeme konuşmalarını fark eder ve onlara uygun geri bildirimler verir.
Yaruss Tekniği: Kekemeliği hem davranışsal hem de duygusal bir problem olarak ele alır. Çocuklara konuşma akıcılığını arttırmak için teknikler öğretirken, aynı zamanda kekemelikle ilgili olumsuz duygu ve düşüncelerini değiştirmelerine yardımcı olur1.
Kekemelik tedavisinde hangi yöntemin uygun olduğuna karar vermek için dil ve konuşma terapistinin değerlendirmesi gerekmektedir. Kekemelik problemi yaşayan kişilerin bu konuda uzman Dil ve Konuşma Terapistlerinden yardım alması önemlidir.
